pisstt okumayin)))))

Denizleri seviyorsan, dalgalari da seveceksin Sevilmek istiyorsan, once sevmeyi bileceksin Cenneti de gordum cehennemi de Oyle bir ask yasadim ki Tutkuyu da gordum pes etmeyi de Bazilari seyrederken hayati en onden Kendime bir sahne buldum oynadim Oyle bir rol vermisler ki Okudum okudum anlamadim Kendi kendime konustum bazen evimde Hem kizdim hem guldum halime Sonra dedim ki 'soz ver kendine' Denizleri seviyorsan, dalgalari da seveceksin Sevilmek istiyorsan, once sevmeyi bileceksin Ucmayi seviyorsan, dusmeyi de bileceksin Korkarak yasiyorsan, yalnizca hayati seyredersin Oyle bir hayat yasadim ki, son yolculuklari erken tanidim Oyle cok degerliymis ki zaman Hep acele etmem bundan; anladim...

Git Artık Git.!

Çek git artık git yüreğimden yoruldu bu kalp
Her dakika senin için atmaktan yoruldu
Kalbimden düşüncelerimden rüyalarımdan çek git artık
Can acıyor dayanmıyor
Çok zormuş
Sesini duyamamak
Çok zormuş
Seni görememek
Ellerimle yüreğimi yerinden sökesim var
Çok mu istemiştin bu kalbi aldın işte
ama
Git
Hayatın tadı yok artık benliğimde
Soluyorum her gün her gün eriyorum
Yalvarırım çek git
Nasıl geldiysen Nerelerden bulduysan beni
Git


Sevmek ne zormuş gösterdin bana
Hayatımda aldığım en büyük acıyı tattırdın
Bende bir ilk oldun
Ama
Ne
Olur
Git
Beni kendimden vazgeçirmeden git
Git ki benliğime kavuşayım
Aynaya baktığımda gülen yüzümü özledim

Ufak şeylerle sevinmeyi özledim
Ne
Olur
Git


GİT ARTIK GİT


BENİ BENDEN ALMADAN GİT.....

Okuldaki ikinci ayımda, hocamız test sorularını dağıttı. Ben okulun en iyi ögrencilerinden biriydim. Son soruya kadar soluk almadan geldim ve orada
çakıldım kaldım. Son soru söyleydi :
"Hergün okulu temizleyen hademe kadının ilk adı nedır ?"
Bu her halde bir çeşit şaka olmalıydı. Kadını, yerleri sılerken, hemen hergün görüyordum. Uzun boylu, siyah saçlı bir kadındı. 50'lerinde falan
olmalıydı. Ama adını nerden bilecektim ki ! Son soruyu yanıtsız bırakıp kağıdı teslim ettim. Süre biterken bir öğrenci, son sorunun test sonuclarına
dahil olup olmadığını sordu.
"Tabii, dahil" dedi, Hocamız...
"İş yaşamınız boyunca insanlarla karşılaşacaksınız. Hepsi birbirinden farklı insanlar. Ama hepsi sizin ilginiz ve dikkatinizi hak eden insanlar bunlar.
Onlara sadece gülümsemeniz ve 'Merhaba' demeniz gerekse bile..."
Bu dersi hayatım boyunca unutmadım. Hademenin adını da...
Dorothy idi.


İkinci Ders :

Bir gece vakit gece-yarısına doğru Alabama Otoyolunun kenarında duran bir zenci kadın gördüm. Bardaktan boşanırca yağan yağmura rağmen,
bozulan arabasının dışında duruyor ve dikkati çekmeye çalışıyordu. geçen her arabaya el sallıyordu. Yanında durdum. 60'lı yıllarda bir beyazın bir
zenciye, hem de Alabama'da, yardıma kalkışması pek olağan şeylerden değildi. Onu kente kadar götürdüm. Bir taksi durağına bıraktım. Ayrılırken
ille de adresimi istedi, verdim. Bir hafta sonra, kapım çalındı. Muazzam bir konsol televizyon indiriyordu adamlar. Bir de not ekliydi, armağanda...
"Geçen gece otoyolda bana yardımınıza teşekkür ederim. O korkunç yağmur sadece elbiselerimi değil, ruhumu da sırılsıklam etmişti. Kendime güvenimi
yitirmek üzereydim, siz çıka geldiniz. Sizin sayenizde ölmekte olan kocamın yatağının baş ucuna zamanında ulaşmayı başardım. Biraz sonra son nefesini
verdi.


Tanrı bana yardım eden sizi ve başkalarına karşılık beklemeksizin yardım eden herkesi kutsasın...
En İyi Dileklerimle,
Bayan Nat King Cole."



Üçüncü Ders :

Size Hizmet Edenleri Hep Hatırlayın...

Bir pastanın üç otuz paraya satıldığı günlerde 10 yaşında bir çocuk pastaneye girdi. Garson kız hemen koştu... Çocuk sordu:
"Çikolatalı pasta kaç para ?"
"50 Cent."

Çocuk cebinden çıkardığı bozukları saydı. Bir daha sordu:
"Peki, Dondurma Ne Kadar ?"
"35 Cent." dedi garson kız, sabırsızlıkla. Dükkanda yığınla müşteri vardı ve kız hepsine tek başına koşuşturuyordu. Bu çocukla daha ne kadar vakit
geçirebilirdi ki...
Çocuk parasını bir daha saydı ve
"Bir dondurma alabilir miyim, lütfen ?" dedi.
Kız dondurmayı getirdi. Fişi tabağın kenarına koydu ve öteki masaya koştu. Çocuk dondurmasını bitirdi. Fişi kasaya ödedi. Garson
kız masayı temizlemek üzere geldiğinde, gözleri doldu, birden. Masayı sanki akan gözyaşları temizleyecekti.

Boş dondurma tabağının yanında çocuğun bıraktığı
15 Cent'lik bahşiş duruyordu..


Dördüncü Ders :

Yolumuzdaki Engeller...

Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu. Bakalım neler olacak diye
gözlüyor... Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri birer birer geldiler, sabahtan öğlene kadar. Hepsi kayanın
etrafından dolasıp saraya girdiler. Pek çogu kralı yüksek sesle eleştirdi.Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiz tutamıyordu.
Sonunda bir köylü çıkageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu. Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkına sıkına itmeye
başladı. Kan ter içinde kaldı ama, sonunda, kayayı da yolun kenarına çekti.Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereydi ki, kayanın eski yerinde bir
kesenin durduğunu gördü.
Açtı... Kese altın doluydu. Bir de kralın notu vardı içinde...
"Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir." diyordu kral.Köylü, bü gün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders almıştı.
"Her engel, yaşam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır."


Beşinci Ders :

Önemli Olan Vermektir..

Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler. Tek yaşam
şansı, beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli idi. Küçük oğlan aynı hastalıktan mucizevi bir şekilde kurtulmuş ve kanında o hastalığın
mikroplarını yok eden antikorlar oluşmuştu. Doktor durumu beş yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu. Küçük çocuk bir an
duraksadı. Sonra derin bir nefes aldı ve "Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı" dedi.
Kan nakli yapılırken, ablasının gözlerinin içine bakıyor ve gülümsüyordu.Kızın yanaklarına yeniden renk gelmeye başlamıştı, ama küçük çocuğun yüzü de
giderek soluyordu...
Gülümsemesi de yok oldu. Titreyen bir sesle doktora sordu :
"Hemen mi öleceğim ?"
Ufaklık, doktoru yanlış anlamıştı, ablasına vücudundaki bütün kanı verip, öleceğini düşünüyordu.

Adam, karisinin kedisinden nefret etmektedir. Kadin evde yokken arabaya attigi gibi uzak bir mahalleye birakir hayvani.. Eve geri gelir bakar bizimki kanepenin uzerinde misil misil uyuyor.. Ertesi hafta daha uzaga birakir.. Geri gelir bizimki gene kanepenin uzerinde!.. Bir hafta sonra daha da uzaga birakir, geri gelir, gene evde!. . En sonunda alir hayvani gider, gider, gider.. Aksam evde telefon calar.. Karisi telefonu acar. Karsisinda kocasi. "Alo? Necla, kedi evde mi?" "Evdeee.." "Versene su lavugu bana yolu tarif etsin..

Alyansi neden dorduncu parmagimiza takmaliyiz? Bunun, Cinliler'in anlattigi cok guzel ve inandirici bir aciklamasi var... Basparmak, anne-babanizi, Isaret parmagi, kardeslerinizi, Orta parmak, sizi, Dorduncu parmak (yani yuzuk parmagi), hayat arkadasinizi, Ve serce parmak, cocuklarinizi temsil eder. Ilk once avuclarinizi birbirine bakacak sekilde acin. Orta parmaklari bukun ve sirt sirta birlestirin. Daha sonra kalan dort parmaginizi da sekildeki gibi acip, uc uca getirin. Simdi, anne babanizi temsil eden basparmaklarinizi ayirmaya calisin... Acilacaktir, cunku anne babaniz sizinle birlikte omur boyu yasamayacaktir. Er ya da gec onlardan ayrilmak zorundasiniz. Bas parmaklarinizi onceki gibi birlestirip, kardeslerinizi temsil eden isaret parmaklarinizi ayirin. Onlar da ayrilacaktir, cunku kardesleriniz kendi ailelerini kurup, ayri bir hayat secer. Isaret parmaklarinizi birlestirip, cocuklarinizi temsil eden serce parmaklarinizi ayirin. Onlar da ayrilicak, cunku cocuklar da evlenir ve bir gun kendi hayatlarini kurar. Son olarak serce parmaklarinizi birlestirip, eslerinizi temsil eden yuzuk parmaklarinizi ayirmaya calisin. Ayiramadiginizi gorunce sasiracaksiniz. Cunku kari-kocalar hayat boyu bir arada yasarlar... Iyi gunde ve kotu gunde...

Aşk: en yalın biçimde anlatılan tek kavramdır o,adı kendisidir zaten.Onu anlatmak için sonu gelmez cümleler kurmanıza gerek yoktur.''Aşık oldum'' dediğiniz an akan sular durur,küçücük çocuk bile sizi rahatlıkla anlar.Çünkü aşkın dili tektir.Aşk cesaret ister,kocaman bir yürek ister.Nedir bu aşk denilen şey?Elle tutulmaz,gözle görülmez bir şeyse nedir bu yaşanan somut acılar,güzellikler? Aşk,hayatın bize hazırladığı en güzel sürprizdir,bu yüzdende kalpleri ne zaman ele geçireceği hiç belli değildir.Daha ne olduğunu bile anlayamadan onun hükümdarlığına giriverirsiniz.Aşkın zamanını biz ayarlayabilseydik eğer ve kime neden aşık olduğumuzu anlayabilseydik,aşkın sırrınıda çözerdik herhalde.Ama o zamanda aşkın insanı alıp götüren büyüsü tamamen kaybolurdu.Aşk hayata ve zamana karşı işlenen en büyük suç ortaklığıdır, hayatın bütün tek düzeliğine,bütün sıradanlığına en soylu baş kaldırıdır.İnsan sonuna kadar savunmalı aşkını karşılık görmesede,acı çekeceğini hissetsede,yarın terk edileceğini bilsedetaviz vermemeli aşkından.''SENİ SEVİYORUM'' diyebilmeli.Aşk işte o zaman aşktır.Ve bunun doğrusu yanlışı yoktur,zaten aşkın kendisi doğrudur.Kime karşı duyuluyorsa bu aşk,doğru insanda işte odur.Aşkın zamanı yoktur hep hazırlıksız yakalar insanı.Yeni hayata geçebilme yoludur...Aşkın ne zaman geleceği belli olmadığı gibi,ne zaman gideceğide hiç belli değildir.Fazla vakti yoktur onun,uzun süre beklemeye ve bekletilmeye tahammülüde yoktur.
Aşktan değil onun kaçmasından korkun ve doğruluğuna yanlışlığına bakmadan sonuna kadar savunun aşkınızı. Bu kadar sahteliğin içinde gerçek ve doğru olan tek güzellik AŞK lütfen ona haksızlık etmeyin.Aşkına,sana aşık olana sahip çık ve onu kaybetme.''SENİ SEVİYORUM'' demek için geç kalma! Sevgiyle kal...